لازم است كه متخصصان «ارتودنسي» آموزش‌هاي لازم در رابطه با رعايت بهداشت دهان را به‌صورت استفاده از مسواك (حداقل سه بار در روز)، نخ دندان و دهانشويه به بيماران ارائه دهند.
* درمان
«ارتودنسي» زماني صورت مي‌گيرد كه دندان‌ها چه دركودكان و نوجوانان و چه در بزرگسالان از حيث تربيت و نظم در شكل ظاهر دستخوش تغيير شده و به نظر نامرتب و كج مي‌رسند كه در اين مبحث مطرح و با هدف بررسي وضعيت لثه به دنبال استفاده از دستگاه‌هاي ثابت ارتودنسي در بيماران پي‌گيري مي‌شود...
* لثة مريض
تحليل يافته و در نهايت تخريب شده، بدترين و شايع‌ترين فرم بيماري لثه است كه دركودكان و بزرگسالان از شيوع بالايي بر خوردار است. البته طبق تحقيقات انجام شده اين بيماري دركودكان شايع تر از بزرگسالان گزارش شده و افرادي كه در سال‌هاي اخير به اين ضايعه دچار بوده و نسبت به درمان لثة خود بي توجهي و تعلل كرده‌اند، بيماري در آنها پيشرفت كرده و در نتيجة تخريب استخوان آلوئل، لقي دندان‌ها منجر شده و علاوه بر مشكلات اجتماعي، روحي و تغذيه‌اي فراوان، هزينه بسياري را جهت جايگزيني دندان مصنوعي در برداشته است...
يكي از عوامل زمينه ساز در ايجاد اين بيماري، وسايل ثابت ارتودنسي داخل دهاني است. اين دستگاهها با افزايش محل گير مواد غذايي موجب تجمع پلاك و سبب صدمه به بافت لثه شده‌اند.
در اين تحقيق كه حدود 10 سال قبل انجام گرفت، نشان دادكه در بين بيماران تحت بررسي 68 درصد نوجوانان و 24 درصد بزرگسالان و 9 درصد بزرگسالان تجمع پلاك دنداني داشتند.بررسي به عمل آمده نشان داد كه از كل جمعيت مورد مطالعه 14 درصد از دهانشويه استفاده مي‌كردند و 8 درصد تحت درمان قرار گرفتند، 36 درصد دو بار و 56 درصد بيش از دو بار در روز مسواك مي‌زدند و 50 درصد از مسواك مخصوص ارتودنسي استفاده مي‌كردند.
82 درصد افراد تحت درمان با دستگاه ثابت ارتودنسي، داراي بهداشت دهان خوب و 18 درصد بهداشت دهان متوسط داشتند. نتيجة حاصل نشان مي‌دهد كه نوجوانان به اندازة برداشت پلاك به خصوص در درمان‌هاي طولاني مدت موفق نيستند كه چندين عامل را مي‌توان به شرح زير در نظر گرفت:
1- بزرگسالان عموماً تعهد بيشتري نسبت به درمان ارتودنسي دارند.
زيرا آنها معمولاً تنها فرد تصميم گيرنده براي درمان هستند، در حالي كه اكثر نوجوانان متكي به تصميمات والدين براي درمان ارتودنسي هستند در حقيقت بعضي از نوجوانان ممكن است اصلاً درمان ارتودنسي را نخواهند يا تا حدي علاقه به درمان ارتودنسي داشته باشند.
2- بزرگسالان تمام مخارج درمان را خودشان مي‌پردازند اما نوجوانان و جوانان عمدتاً چنين عملي انجام نمي‌دهند.
3- بزرگسالان عموماً تا‌جهاي كلينيكي بلندتري دارند كه برداشتن پلاك‌ها را آسان‌تر مي‌سازند.
4- نوجوانان به طور مكرر افزايش سطح هورموني در ارتباط با دوران رشد دارند كه ممكن است موجب آمادگي بيشتر جهت التهاب لثه شود.
نتايج حاصل از اين مطالعات نشان مي‌دهد افرادي كه بهداشت دهان و دندان را رعايت كرده‌اند به ندرت دچار اين نوع ضايعه و بيماري لثه كه در اصطلاح علمي «ژنژيويت» گفته مي‌شود، مي‌شوند.
بر همين اساس، مسواك زدن در شبانه روز و استفاده از نخ دندان، رعايت تغذيه اصولي، نكشيدن سيگار و قليان و مصرف نكردن الكل وضعيت لثه را بهبود مي‌بخشد.
در مورد بيماراني كه بايد تحت درمان با «ارتودنسي» قرارگيرند، لازم است كه متخصصان ارتودنسي آموزش‌هاي لازم در رابطه با رعايت بهداشت دهان به صورت استفاده از مسواك (حداقل سه بار در روز)، نخ دندان و دهانشويه را به اين بيماران ارائه دهند و در صورت لزوم تكرار جلسات آموزشي بهداشت دهان را به طور مرتب و دوره‌اي در برنامة كاري خود داشته باشند و يك نكتة پاياني اين‌كه: وسايل و مواد «ارتودنسي» درصورت مجاورت نزديك با لثه سبب تحريك آن در عين حال تشديد تجمع پلاك مي‌شود لذا بايد اين وسايل و مواد حتي‌الامكان دورتر از لثه كار گذاشته شوند...
نظرات شما عزیزان:
آمار
وبلاگ:
